سازندگان قصر الحمراء را به سختی میتوان متهم به خودنمایی نمود الحمراء كه دژی است بنا شده بر روی تپهای گلی و به سبب رنگ قرمز خود به عنوان كلات الحمراء یا دژ سرخ رنگ نامیده میشود
معماری قصر الحمراء (بصورت کامل و جامع)
نویسندة متن: فلیكس بایون
ترجمة متن به انگلیسی: استیون سیلوستر
عكس از: لوئیس كازالس
مترجم: طلعت صابری
ویراستار ادبی: شیرین فصیحی
دژ سرخ رنگ رو به زوال
سازندگان قصر الحمراء را به سختی میتوان متهم به خودنمایی نمود. الحمراء كه دژی است بنا شده بر روی تپهای گلی و به سبب رنگ قرمز خود به عنوان كلات الحمراء یا دژ سرخ رنگ نامیده میشود، متشكل از مصالح نسبتا ساده ای مانند سنگ، ریگ و آجر است. به نظر میرسد دغدغههای ذهنی معماران این قصر، شگفت زده كردن آیندگان نبوده است، چه آن كه عناصر استفاده شده در ساختمان الحمراء آن را به یك حیات كوتاه مدت محكوم كرده بود. كاشی، گچبری، گچ، آجر و چوب به كار رفته شده در این بنا به آن زیبایی فوقالعادهای شمار نمیرفت. الحمراء تقریبا استعارهای از زندگی در سلسلة پادشاهی نصرید و یا سلسلهای است كه الحمراء در آن دوره به اوج شكوفایی خود میرسد. بنای مزبور دژی وابسته به یك حكومت پادشاهی محاصره شدهای است كه افول آن نه یك منظور كه ترجیحا انگیزهای قوی برای غنای كار شعرا، هنرمندان و دانشمندان میباشد. در این دوره آنچه كه مهم به شمار میرفت زیبایی بنا بود تا جاودانگی آن. چه آن كه هدف از ساخت قصرهای این دوره نه تنها جاودانه شدن كه حتی تمتع وراث نیز نبوده است.
در این وادی بیرحم و دسیسه جو، پادشاهان چندان نگران نبودند كه چه از خود به یادگار مینهند. طرح گچ و گچبریهای كار شده توسط اولین سلاطین روی سمت چپ بنا و قصر ضمیمه شده به قصر دیگر، مشابه گچبریهای مشاهده شده در شهر كوچك اداری و اشرافی است كه در اطراف الحمراء ساخته شده است. به نمای بیرونی الحمراء نیز همانند نمای شهری كه در دامنة آن ساخته شده، بهای زیادی داده نشده بود. خانههای اعیانی و فقرا شبیه یكدیگر بودند، یعنی راهروهای باریكی بودند كه به یكدیگر راه داشتند و فقط داخل خانه یا حیاط مركزیشان با یكدیگر متفاوت بود. تزئینات با شكوه داخلی دور از چشم تماشاچیان بود و تنها تعداد بسیار اندكی (حدود چند هزار نفر) اجازة ورود به درون قصرهای نصرید را داشتند، حال آن كه امروزه بیش از دو میلیون نفر در سال از این بنا بازدید میكنند. به راستی كه زیبایی اسرار آمیز این شهر را در سال 1492 میلادی فتح نمودند. بدین دلیل به درخواست پادشاهان كاتولیك حفاظت از قصر به خانوادههای نجیب زاده سپرده شد. درود بر كشور گشایانی كه به غنیمت خویش بالیده و آن را نشان افتخار خود ساختند، چه آن كه از این رو است كه هنوز میـوان شاهد حضور الحمراء بود. با این وجود كمتر از دویست سال است كه توجه عمومی مردم دنیا به این بنا جلب شده است.
الحمراء نخستین بار در قرن نوزدهم میلادی و هنگامی مورد توجه قرار گرفت كه سیاحان حماسه سرا به ارزش فوق العادةبنای مزبور پی بردند. حضور كولیها در برخی از زوایای پنهان محوطة الحمراء نیز این ناحیه را در چشم سیاحان به راستی رمز آلود نموده بود. آنها چه چیز بیشتری میخواستند در حالی كه خصوصیات سری مرموز شرق با ویژگیهای شاخص جنوب همگی با یكدیگر درون دیوارههای یكسانی محصور، شده بودند؟ افرادی همانند شاتوبریان، واشنگتن ایروینگ، تئوفیل گوتیه و ویكتور هوگو نیز كم و بیش توجه خود را به این ناحیه و تاریخچة آن معطوف كرده بودند. از این رو میتوان گفت كه این زمان است كه الحمراء از دیدگاه حماسه سرایان معرفی میشود. تصاویر ارائه شدهدر این كتاب چشم انداز معاصر این ناحیه را در اختیار بازدید كنندگان قرار گرفته است.
کلمات کلیدی:
قصر الحمراء
کاخ الحمراء
معماری سنتی
معماری خارجی
معماری قصر الحمراء
فهرست مطالب
دژ سرخ رنگ رو به زوال
آخرین نشانة قدرت
كنام سلحشوران
پادشاهی بدگمانی
مرز اسرار
آب مهار شده
قلمرو توهم
مرگ در باغ میوه
مخفیگاهها
باغهایی بر فراز شهر فراموش شده
سمتی برای عشق و سمت دیگر برای جنگ
آبدارخانة بهشتی سلطان
رد پای شبح امپراطور
نقشة كامل الحمراء